کیست دگر باره این؟ بر لب بام آمده

بر همه ارباب عشق حاکم و والی شده

یاور ما نیست چرخ، همدم ما نیست بخت

گویی: از آشوب او هیچ توانیم دید

سینه ز خونریز او سخت حذر می کند

گر چه ز هجران او درد سری کم نبود

مهرهٔ ششدر شدست، آه! که در دست خود

با همه تندی و جوش در عجبم من که چون

بید، که بالا گرفت منصب او در چمن

با همه تلخی که کرد، در صفت و شان او