شب شد، به مستان اندکی تریاک بیداری بده

زین حرفهای لاله گون چون لاله میسوزد دلم

اکنون که آب از کار شد، بر خیز و آب کار کن

امشب که در دیر آمدم، زنار باید بر میان

مستی و مستوری بهم نیکو نباشد، دلبرا

سالیست تا من بوسه ای زان لب تمنی میکنم

دانم نیاری کام دل پیش رقیبان دادنم

جانا، ز خوی تند خود، چون بی گناهم، هر نفس

از هر دو گیتی اوحدی چون عاشق زار تو شد