روز عید آن ترک را دیدم پگاه آراسته

طاق ابرو را ز شوخی چون هلالی داده خم

هم جمال ماه رویش آب خوبان ریخته

بیدلان را مال و سر بر دست و دلبر بی نیاز

او چو شمعی در میان و عاشقان پیرامنش

نرگس چشم و گل و رخسار و سرو قد او

زلف چوگان وار خود همچون رسنها داده تاب

لاف عشقت میزنند آشفته حالان جهان

دیدن خوبان اگر جرم و گناهست، ای صنم