ای ز چین و حلقهٔ زلف سیاه

در سر زلف تو صد لیلی اسیر

قاتلت چون سایه بر راه افگند

کس گناهی بر تو نتواند نشاند

آه! کز شوق تومیسوزیم و نیست

صبر میورزیم و غماز آب چشم

عاقبت دودی بر وزن بر شود

بی تو در گور آنچنان گریم که اشک

اوحدی گر کشته شد عمر تو باد