زود شود باز بستهٔ تو

رونق گل می برد همیشه

آن شکرینی، که وقت بوسه

رحم، که بر هم شکست ما را

وقت نیامد که باز بندی؟

عید من آن دم بود که بینم

تن به سرشک چو سیم شویم

اوحدی، اینجا چه گرد خیرد؟

طاقت تیر غمش نیاورد