به جان من، به جان من، به جان تو، به جان تو

ز سود من، نپندارم، ترا هرگز زیان دارد

تو و من در میان ما کجا گنجد؟ که اینساعت

غلط کردم، نه آن گنجی که در آغوش من گنجی

سر از خاک زمینم بر ندارد آسمان هرگز

لبت می پرسد از جانم که: کامت چیست؟ تا دانم

گمان بردی که برگشتم به جور از آستانت من؟

دل از ما خواستی، جانا، دریغی نیست دل، لیکن

از آن حشمت که می بینم نخواهد هیچ کم گشتن

تو با آن حس و زیبایی نگردی هم نشین من

رخت را شد به جان و دل خریدار اوحدی، لیکن