چارهٔ کارم نه نیکو می کنی، بیچاره من!

آتش عشقت که در دل دارم از گهواره من

چند شاید ساخت؟ ز آهن نیستم، یا خاره، من

ای مسلمانان، زبون افتاده ام یک باره من

تا چو دوران کردمی از گوشه ای نظاره من

خود نمی یابم خلاص از دست این دل پاره من

ورنه تاکنون نبودم عاشق و می خواره من