چون مرا غمناک بیند شاد گردد یار من

اشک چشمم سر دل یک یک به رخها بر نبشت

رخت ازین شهرم به صحرا برد می باید که شب

گر نه آب چشم سیل انگیز من مانع شود

همچو یاقوتست اشکم، تا خیال لعل او

من ز تیمارش چنان گشتم که نتوان گفت و او

ز اوحدی هجران او کوتاه کردی دست زود