تا شود دیدهٔ ما روشن از آثار صفات

در جهان آب رخ معدن و حیوان و نبات

تو توانی که به هم جمع کنی نیل و فرات

در فراق رخت، ای دلبر شیرین حرکات

جز وفای تو به یادم نبود روز وفات

لب لعل تو محصل، خط سبز تو برات

و آنچه خواهی بکنم، جز به فراق تو ثبات

بده، ای محتشم حسن، به درویش زکات

گر بیابم ز کمند سر زلف تو نجات

که بگردد به فراق رخ زیبای تو مات