سهل باشد روزه از نانی و آبی داشتن

سوختم از روزهٔ هجرانش، اندر عید وصل

ایکه خوابت میبرد، بنشین، که با هم راست نیست

از غم او گر بگریی باز پوشان چشم تر

آنکه ما را عیب می گوید درین آشفتگی

اوحدی، گر عشق می ورزی ز سور دل منال

گر همی خواهی که چون چنگت نوازد،واجبست