کأس می در دست و کوس عشق بر بامستمان

زود جام زهد خود بر سنگ شیدایی زند

آنکه میخواهد که: ما را سر بگرداند ز عشق

ای که میگویی: سر خود گیر و دست از من بدار

گر چه بنویسیم صد دفتر نخواهد شد تمام

اشک چشم من کنون خونیست و آن خون نیز هم

تا ترا دیدیم دل را آرزویی جز تو نیست

تا به منزل باش،گو، کز تو چه خواریها کشیم؟

گر جهان پر نقش باشد در دل ما جز یکی