مهر گسل گشت یار، عهد شکن شد حبیب

خوارم و بی وصل دوست خوار بود آدمی

دیر کشید، ای نگار، سوختنم ز انتظار

ما ز تو مهر و وفا خواسته ایم، ای صنم

نیست ز خامان عجب عشق زنخدان و لب

ابروی محراب وش گر سوی مسجد بری

گر بکشم خویش را در طلب وصل تو

چاره به جز صبر نیست، کان رخ چون آفتاب

دل منه، ای اوحدی، زانکه به شهر کسان