دلا،خوش کرده ای منزل به کوی وصل دلداران

ز خاکت بوی عهد یار می یابد دماغ من

خوشا آن فرصت و آن عیش و آن ایام و آن دولت

بمان ،ای ساربان،ما را به درد خویش و خوش بگذر

خود ، ای محمل نشین، امشب ترا چون خواب می آید

ز آه سرد و آب چشم خود دایم به فریادم

نسیم صبح، اگر پیش طبیب من گذریابی

اگر یاران مجلس را نصیحت سخت می آید

چنان با آتش عشقت دلم آمیزشی دارد

حدیثم را، که می سود ز شیرینی دل مردم

مجوی، ای اوحدی، بی غم وصال او، که پیش از ما