نه با او دیگری مشغول و من با او سخن گویم

که او بنشیند و من سر بر آن زانو سخن گویم

نه با دردش چنان شادم که از دارو سخن گویم

چو من در شیوهٔ آن چشم بی آهو سخن گویم

وفای او بنگذارد که در یرغو سخن گویم

به گوش او رسد حالم، چو با ابرو سخن گویم

به وصف موی او باید که همچون مو سخن گویم

چو چین زلف تا برتاش تو بر تو سخن گویم

جهان نیکو همی داند که: من نیکو سخن گویم