ما چشم جهانیم، که این راز بدیدیم

هم صورت او از همه نقشی بشنیدیم

آن قامت و بالا، که به جز ناز ندانست

پیش از زحل و زهره و برجیس بگفتیم

چون شمع به یک لمعه گران نور نمودیم

تا گشت وجود و عدم ما متساوی

زین کهنه قفس باز نگردیم و ز بندش

یاران قدیمی، که ز ما روی نهفتند

سازیست بزرگ این تن و ما کوشش بسیار

از عجز بدین در ننهادست کسی پای

دوش اوحدی از واقعه ما را خبری داد