بر ظلمتیان نوری زین مشعله اندازم

ارباب ملامت را خر در کله اندازم

آوازهٔ « دزد آمد» در قافله اندازم

وین جیفهٔ خاکی را در مزبله اندازم

یا من دل مجنون را در سلسله اندازم

وین دانه پرستان را سر درغله اندازم

ثور و حمل او را در سنبله اندازم

کز باغ و ز دشت او را در هروله اندازم

تا دوستی مادر بر قابله اندازم

اندر سرا و سری زین مسئله اندازم

تا زقهٔ این زهرش در حوصله اندازم

در جام تو زین افیون یک خردله اندازم

چون دخنهٔ این افیون بر مندله اندازم