که رساند به من شیفتهٔ مسکین حال؟

هر سحر زلف چو شامش، که دلم در کف اوست

نیست میلی به من آن را که ز میل رخ اوست

دل آشفته بجای کس دیگر بستم

شوق بوسیدن دستش اگرم پیش برد

پیش ازین دیده به امید وصالی میخفت

بی رخ دوست نگوییم که: ماهی سالیست

حالتی هست دلم را که نمی یارم گفت

صبر فرمودی و فرمان تو مقدورم نیست

اوحدی، نالهٔ بی فایده سودی نکند