ای نرگس تو فتنه و در فتنه خوابها

حوران جنت ار به کمالت نگه کنند

دست قضا چو نسخهٔ خوبان همی نبشت

گر پرتوی ز روی تو در عالم اوفتد

آخر زکوة این همه خوبی نه واجبست؟

فردا مگر گناه نباشد مرا به حشر

من می کنم دعا و تو دشنام می دهی

از اشک دیده بر ورق روی چون زرم

امشب چنان گریسته ام کاشک چشم من

برخوان سینه از دل بریان نهاده ام

غیری در اشتیاق تو گر نامه ای نوشت