باشد آن روز که گویم به تو راز دل خویش؟

دوستی کو و مجالی؟ که برو عرضه کنم

چشم بربستم و از دیده و دل دور نه ای

گر شبی پیش خودم بار دهی بی اغیار

از سر عربده برخیز و بر من بنشین

کس چه داند که چه بر سینهٔ من می گذرد؟

اوحدی تا روش قامت زیبای تو دید