من بدین خواری و این غربت از آن راه دراز

آمدم تا به در خانه سلامت گویم

گر چه در شهر ترا هم نفسان بسیارند

آز بسیار به دیدار تو دارد دل ما

نازنینا، رخ خوبت به دعا خواسته ام

سر مپیچان، که به رخسار تو داریم امید

در نماز همه گر زانکه حضوری شرطست

مشکل اینست که: هر موی تو در دست دلیست

راز شبهات بکس چون بتوان گفت؟ که ما

من خود از دام تو دل را برهانم روزی

مردمان گر چه درین شهر فراوان داری