باد بهار می دمد و من ز یار دور

آنرا که در کنار به خون پروریده ایم

کارم ز دست رفت، چه معنی که دوستان

دیدی تو کارمن چو نگار، این زمان ببین

ای باد صبح، اگر بر منظور ما رسی

صد بار جور کردی و تندی نمود، لیک

ای اوحدی، برو تو، که عهد وفای دوست