تو مشغولی به حسن خود، چه غم داری ز کار ما؟

چه ساغرها تهی کردیم بر یادت: که یک ذره

به هر جایی که مسکینی بیفتد دست گیرندش

ز رویت پردهٔ دوری زمانی گر برافتادی

تو همچون خرمن حسنی و ما چون خوشه چینانت

ز دلبندان آن عالم دل ما هم ترا جوید

نمی باید دل ما را بهار و باغ و گل بی تو

ز مثل ما تهی دستان چه کار آید پسند تو؟

چه دلداری؟ که از هجران دل ما را بیازردی

به قول دشمنان از ما، خطا کردی که برگشتی

ز هجرت گر چه ما را پر شکایتهاست در خاطر

بگو تا: اوحدی زین پس نگرید در فراق تو