گل به باغ آمد و دردش به دوایی برسید

تا ز پیوستن گل بوی وفایی برسید

کز میان غنچهٔ مسکین به قبایی برسید

در چمن رفت، به برگی و نوایی برسید

که به دستش ز سر خار جفایی برسید

تا به گوش دلم آواز درایی برسید

اثر نعمت سلطان به گدایی برسید

ذره ای در هوس او به هوایی برسید

درد سر برد و به خاک کف پایی برسید