دل می برد امشب ز من آن ماه، بگیرید

اندر پی او آه منست آتش سوزان

گردن نکند نرم به فریاد و به زاری

ناگه دل من برد، چو آگه شدم، او را

این قصه درازست، مگویید: چه کرد او؟

گر زلف چو شستش به کف افتد ز رخ و لب

تا زنده ام او را برسانید به من باز

زندان دل ما همه چاه زنخ اوست

او گر ندهد داد دل اوحدی امشب