وانکه در پای تو افتاد سرافراز آید

به سر دانهٔ خال تو سبک باز آید

چشم من تا به لب گور نظر باز آید

استخوانم ز نشاط تو به آواز آید

گر صدش غم بود اندر طرب و ناز آید

چه عجب! اگر به سخن واقعه پرداز آید

چون من امروز که داری که سخن ساز آید؟

همچو آوازهٔ سعدی که ز شیراز آید