تو آن گم کرده را مشنو که بی زاری پدید آید

به اول فارغ فارغ نماید خویش را از تو

شبی گر با خیال او بخوابی، آشنا گردی

از آن مستی به هشیاری رسی لیکن به شرط آن

دلیل صحت دعوی به عشق اندر چنان باشد

به رنگ شب شود روزت ز عشق او پس آنگاهی

ز پیش آفتاب رخ چو آن بت پرده برگیرد

اگر نزدیک خود بارت دهد چون اوحدی روزی

چو این نقدت به دست افتد، مکن در گفتنش چاره