یا چه گویم که نه در لوح و بیان تو بود؟

ور بگویم سخنی هم ز زبان تو بود

نروم جز به جهانی که جهان تو بود

خاصه آن کش دل و تن زنده به جان تو بود

ای خوش آن بوسه که بر دست و عنان تو بود!

دل تنگم به همان مهر و نشان تو بود

اگر آن تیر، که آید ز کمان تو بود

بر ورود خبر و حکم روان تو بود

همه، چون نیک ببنینی، ز دکان تو بود

من نخواهم که به جز دیده مکان تو بود

خنک آن قلب که مذکور لسان تو بود

چو دلش حافظ اسرار نهان تو بود