با او مرا به بوسه جواب و سؤال بود

هر ساعتم ز روی وفا اتصال بود

آه! آن زمان کجا شد و باز این چه حال بود؟

نه نه، شبش چگونه توان گفت؟سال بود

خود بی رخش بدیدم و بودن محال بود

روزی دلی ربودهٔ این زلف و خال بود

دیدی که بر بلای دل خسته دال بود؟