هر زمان آشفته دل نامم کند

چون شود راز دل من آشکار

گر به بزم عشق بنشاند مرا

تا نبیند دیدهٔ من روی غیر

تا نبینم نیز روی او به خواب

از برای وصف روی خویشتن

گاه بهتر دارد از خاصان مرا

گر بخواهد تا: بگردد رای من

تا که ننشیند زمانی آتشم

چون شود کم عشق من، عشقی دگر

از برای آنکه بفریبد مرا

چون بخواهد سوختن در دوستی

چشم را گر حیرتی آرد به روی

چون نماند قوتم در پای و گام

تا نباشم بی حدیث آن غزال