فرش زمردین به زمین در کشیده اند

دوشیزگان باغ طبقهای سیم و زر

آن سبزهای سایه نشین بین، که پیش گل

گلها به دستیاری نم شاخ سبزه را

بر لوح خاک صورت کرسی لاله را

خط بنفشه گرد رخ شاهدان باغ

شب را و روز را به ترازوی مهر و ماه

مرغان صبح خیز چو عشاق اشک ریز

ترکان گل ز راوق شبنم شراب صرف

بر روی سوسن از خط رنگین نگاه کن

با سروشان اگر نه خلافیست در ضمیر

ای باغبان، به سرزنش بید و سرو کوش

خرم دل آن کسان که درین دم به یاد دوست