آخر، ای ماه پری پیکر، که چون جانی مرا

همچو الحمدم فکندی در زبان خاص و عام

ای که در خوبی به مه مانی چه کم گردد زتو

دست خویش از بهر کشتن بر کسی دیگر منه

با رقیبانت نکردم آنچه با من میکنند

زین جهان چیزی نخواهم خواستن جز وصل تو

کس خریدارم نمیگردد، که دارم داغ تو

بر سر کوی تو دشواری کشیدم سالها

در درون پرده ای با دشمنان من به کام

گفته ای: در کار عشقم اوحدی دانا نبود