هیچ ندیدیم و عمر در سر کار تو شد

فکرم ازان روز باز روز شمار تو شد

بر سر کوی تو مرد، خاک دیار تو شد

مشغله از ره براند، مشعله دار تو شد

باد بهشت آن بدید، خاک غبار تو شد

شکر کند زخم را، دل که شکار تو شد

هر دل و جانی که بود، جمله نثار توشد

شکر کند زخم را، دل که شکار تو شد

گر تو ندانی که کیست؟ اوست که یار تو شد

سر که فدای تو گشت، زر که نثار تو شد

تا قلم فکر او وصف نگار تو شد