چو میل او کنم، از من به عشوه بگریزد

اگر برابرش آیم به خشم برگردد

به رغم من برود هر زمان، که در نظرم

شبی که بر سر کویش گذر کنم چون باد

و گر به چشم نیازش نگه کنم روزی

در آتشم من و جز دیده کس نمی بینم

نه کار ماست چنین دوستی، ولی چه کنم؟