به خرابات گرو شد سر و دستار مرا

بفغانند مغان از من و از زاری من

ساخت اندر دل ما یار خراباتی جای

اندر آمد شب و تا صومعه، زین جا که منم

مستم از عشق و خراب از می و بیهوش از دوست

رندیی کان سبب کم زنی من باشد

جای من دور کن از حلقهٔ این مدعیان

برتن از عشق چو پر فایده بندی دارم

گر از این کار زیانم برسد، باکی نیست