بی تو دل من دمی قرار نگیرد

هر چه در امکان عقل بود بگفتیم

داد من امروز ده، که روز ضرورت

صید توام، ترک من مگیر، که دیگر

روز نباشد که در فراق رخ تو

بر سر من گر تو خاک راه ببیزی

هر چه بخواهی بکن، که بندهٔ منقاد

رنج کش، ای اوحدی، که بی المی کس

طالب وصلی، که بردبار نباشد