پای دل از کمند بلاکم برآورد

دل را، که پیش عارض او دم برآورد

گر سر در آن دو زلف چو پرچم بر آورد

آتش ز خلق و دود ز عالم بر آورد

هجرت، بسی نماند، که از هم برآورد

خاک لحد ز گریهٔ من غم برآورد

گفتم که: سر به دایرهٔ نم بر آورد