عشقت از صومعه و مدرسه بیزارم کرد

لب لعل تو به یک عشوه، که در کارم کرد

زخمها بر دل و فریاد نمی یارم کرد

شربتی داد خیال تو، که بیمارم کرد

تا چه زورست و تعدی که چنین زارم کرد؟

ذره ای بودم و نور تو پدیدارم کرد

در بر وی همه و روی به دیوارم کرد

بعد ازین حال ندانست که انکارم کرد

خفته بودم، صفت حسن تو بیدارم کرد

اوحدی زان قدحی داد، که هشیارم کرد