یاد تو ما را چو در خیال بگردد

چون تو پسر مادر سپهر نزاید

ماه نبیند ستاره ای چو جبینت

خط سیه می دمد ز رویت و زنهار!

عقل ندارد، که ترک روی تو گوید

در هوس بوسهٔ توایم ولی نیست

تن بزن، ای اوحدی، سخن چه فروشی؟