آن ماه سرو قامت بر من سلام داد

کز نور روی خویش به خورشید وام داد

نه خصل و پنج مهره به ماه تمام داد

سلطان گناه کرد، چه خواهم ز عام داد؟

آن مرغ زیرکست که خود را به دام داد

زحمت کشد ز دل، که به سودای خام داد

ما را رها نکرد و سگان را مقام داد

عقل این سخن شنید و برمن پیام داد:

کان سنگدل بکس نشنیدم که: کام داد