بیدلانش را ز آشوب جهان اندیشه نیست

آفتاب ار باز گشت از آسمان اندیشه نیست

از گریبان چون گذشت آب، این زمان اندیشه نیست

گر به ساحل می رسیدیم، از میان اندیشه نیست

چون سبک روحی دهد رطل گران، اندیشه نیست

ما تفرج کرده ایم، از باغبان اندیشه نیست

چون نمی دزدیم رخت، از پاسبان اندیشه نیست

گر مسخر می کنیم، از این و آن اندیشه نیست

چون قبول دوست داری هم چنان، اندیشه نیست