ز عشق اگر چه به هر گوشه داستانی هست

بیا، که با گل رویت فراغتی دارم

اگر بخوان تو از لاغری نه در خوردیم

بگوی تا: نزند تیر غمزه جز بر ما

حدیث تلخ بهل، بعد ازین به شمشیرم

کسی که وصل ترا می کند دو کون بها

خبر مکن بکس، ای مدعی، ازو، که هنوز

گر آه و ناله کند اوحدی شگفت مدار