حسن خوبان عزیز چندانست

باش، تا او به تخت مصر آید

بگذارد ز دل زلیخا را

گر چه باشد به شهر او راهت

آن یکی را، که وصف می گویم

یاد آن زلف و یاد آن رخسار

طلب او ز ما کنید، که او

مپسند آبروی خویش، که دوست

از لب دیگری حدیث مگوی