هرگز به جان فرا نرسی بی فروتنی

زنهار ! قصد کندن بیخ کسان مکن

نیکی کن، ای پسر تو، که نیکی به روزگار

دل در جهان مبند، که بی جرعه های زهر

امروز کار کن که جوانی و زورمند

تا کی من و جمال من و ملک و مال من؟

سر برفراشتی که : به زور تهمتنم

جز با دل شکسته ترا کار زار نیست

کردی کلاه کژ، که : کمر بسته ام به سیم

گر نیک بنگری،همه زندان روح تست

گر مرهم تو بر دل مردم بمنتست

مشکل بزاید از تو بسی خیر، از آنکه تو

از پند گفتن تو چه فرقست تا به نیش؟

تا برزنی به کیسهٔ بازاریان یکی

از بهر لقمه ای، که نهندت به کام در

دانی حساب گندم خود جوبه جو ولی

نادان به جز حکایت دنیا نمی کند

ای اوحدی، کسی بجزو نیست در جهان