شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۱۰
عبید زاکانی
عبید زاکانی( رباعیات )
130

رباعی شمارهٔ ۱۰

گل کز رخ او خجل فرو میماند
چیزیش بدان غالیه بو میماند
ماه شب چهارده چو بر می آید
او نیست ولی نیک بدو میماند