مردم به عیش و شادی و من در بلای قرض

قرض خدا و قرض خلایق به گردنم

خرجم فزون ز غایت و قرضم برون ز حد

از هیچ خط نتابم غیر از سجل دین

در شهر قرض دارم واندر محله قرض

از صبح تا به شام در اندیشه مانده ام

مردم ز دست قرض گریزان و من به صدق

عرضم چو آبروی گدایان به باد رفت

گر خواجه تربیت نکند نزد پادشا

خواجه علاء دولت و دین آن که جز کفش