دلا با مغان آشنائی طلب

به کنج قناعت گرت راه نیست

وگر اوج قدست کند آرزو

اگر عارفی راه میخانه گیر

دوای دل خسته از درد جوی

اگر صد رهت بشکند روزگار

عبید ار گدائی غنیمت شمار