حاصل ز زندگانی ما جز وبال نیست

نقش سه شش طلب مکن از کعبتین دهر

چون منصب بزرگی و چون جاه و ملک و مال

خوش خاطری که منصب و جاه آرزو نکرد

از خوان ممسکان مطلب توشهٔ حیات

در وضع روزگار نظر کن به چشم عقل

چون زلف تابدادهٔ خوبان در این دیار

در موج فتنه ای که خلایق فتاده اند

از غم چنان برست دل ما که بعد از این

جانم فدای خاطر صاحب دلی که گفت:

درویشی و غریبی و زحمت ز حد گذشت