و این قله که سر به چرخ سوده است

گهواره ی من نهاده بوده است

بیهوده بپرورید مادر

بیچاره شد او ز پای تا سر

بودم با بره ها همآغوش

آوازه ی زنگ گله در گوش

جای دل پر فسانه ی من

از شومیش آشیانه ی من

پیره زنگی رفیق خانه

نقلی به پسند بچگانه

هر روز سپیده دم بدانگاه

جنبیده ز جا فتاده بر راه

دو دیده برابر روی صحرا

حلقه زده همچو موج دریا

و آن زنگ بز بزرگ گله

و آن خوب خروسک محله

من خرم و خوش ز جای جسته

از کشمکش زمانه رسته

ناگاه شنیدمی صدایی

های های رفیق جان کجایی

بر سر نه کله نه کفش بر پای

زنگوله به دست جسته از جای

می کرد پدر به من تبسم

در دامن ابر می شدم گم

از حلقه ی بچه ها مرا دور

دل ماند ز انبساط مهجور

خسته نشوید در دل من

دیدید چه ها ز حاصل من

برقی که به سرعتی سرآ’ی

مرگی که به ناگهان درایی

تقدیر تو بر سرم نوشته

کز جنس تواند ای گذشته

نزد تو به رایگان سپردم

مردم ز بر تو دل نبردم

تا خواب ز دیده ام ربایی

کز تو نبود مرا جدایی