بـا جـاهــلـی و فــلـســفــی افـتـاد خـلافــی

هـر مشـکل کـان بـود بـر آن کـرد جـوابـی

در کـارش آورد دل از بـس شــفــقــت بـرد

خنـدیـد بـه سخریـه بـر او جـاهـل و گفـتـش:

در خـاطـرش افـتـاد از او مـرد کـه پـرســد:

زیـن مبحـث حرفـی ز کسـی هـیـچ شنـیـدی

رو بـر ســـوی خــانـه بـبـرد کــور اگـر او

جوشیـد بر او جاهل: کـایـن ژاژ چه خائی؟

گویـند: که بهتر ز خموشی نه جوابی است

ما را گـنـهی نیسـت به جـز ره کـه نمـودیم