زمین را طلسم زمین بوسه بست

شها بر تو باد آفرین خدای

که با نور به دیده با دیده نور

که پیدا کنم رازهای نخست

زمین بود و ترکیب ازو ساختند

به افسردگی زو برآمد بخار

سزاوار اجرام افلاک بود

بهر مرکزی مایه ای می گذاشت

که بالاترین طاق این گلشن است

که تا او نجنبد ندانند کوست

که هستش ز راوق گری ناگزیر

ز سرکوب گردش شده گردناک